Adventures

خاکستری عزیزم. می نویسم و می نویسم تا این احساسات و سختی هایی که دارم می کشم رو بعدا به یاد بیارم. برام مهم نیست اگر بعدا هیچ روشنایی باشه یا نباشه فقط می خوام برات بنویسم، چون تو تنها دوست منی با اینکه خیالی هستی ولی می دونم تنها چیزی هستی که تا ابد باهام می مونی. هیچ وقت حتی روحم هم تجسم نمی کردم که تحصیل در این رشته می تونه سخت باشه. تازه من حتی هنوز قبول هم نشده ام! تعهد و بدبختی. ضامن و کوفت و زهر مار. پدر و مادرم دارند از دستم زجر می کشند، هم به خاطر هزینه 40 تومنی انصراف که می تونه به 60 تومن تبدیل بشه. اخیرا هم دارند باهام سرد رفتار می کنند که اگر شهر دیگه ای قبول شدم وابستگیم کمتر بشه. تصور کن اینقدر درس بخونی که شرایطت بهتر بشه، بعد نه تنها بهتر نمیشه بلکه خیلی سخت تر هم میشه و با چالش های جدیدی روبرو میشی. آخه ضامن از کجا بیارم؟؟ سند خونه و ماشین رو گرو بزارم؟؟ اینها چه قانون های مسخره این؟؟ اگر یکی از 4 اولویت اولم قبول بشم خوشحال ترینم! امروز صبح گریه کردم. ناخودآگاه بود و نمی تونستم جلوی اشکام رو بگیرم و دقیقا هم نمی دونم برای چی گریه می کردم! فقط می دونم که دلایل کم کم روی هم انباشته میشن تا جایی که منجرب فوران احساسات میشه، سالهای گذشته به صورت خشم بود و امسال توی خودم دفنش می کنم یا شبها گریه می کنم. اشکالی نداره اگر شهر دیگه ای قبول بشم، هر چی باشه از تعهدی بهتره و دردسرهای اون رو نداره. منزیادی اورثینک می کنم برای اینکه یکم خودخوری نکنم انیمه میبینم ولی انگار باهاش مشکل دارن به تمسخر میگن "خب چشمی برای درس خوندن نگهدار" اوکی از فردا دیگه غم خواب* می کنم. انیمه ها هم انگار برام مضر شدند باعث میشن یه زندگی خیالی و ایده آل رو همش تماشا کنم، زندگی که هیچ وقت نداشتم. من به چیزهای چرت و پرت زیادی فکر می کنم مثلا "اگر جای دیگه قبول شدم، وسایل خواب و چمدون ندارم، کجا صورتم رو اصلاح کنم؟، اصلا با هم اتاقی ها می سازم؟، پول تو جیبی بهم میدن؟" این افکار دارن مسمومم می کنند. خلاصه که خیلی شرمنده خانواده ام. این اخیر باید هزینه زیادی خرج کنند و ممکنه تهش با یه خداحافظی برم. اینبار با آهنگ darker side از david kushner.

*غم خواب: حالتی که نمی خوای اورثینک کنی و با افکار سمیت به خودت صدمه بزنی، پس می خوابی تا کمتر بهشون فکر کنی.