فشار
خاکستری عزیزم، این روزها داشتم به این فکر می کردم که انگیزه نوشتنم هر روز دارد کمتر می شود و استرس امتحانات دارد جای آن را می گیرد. حتی دیگر از دیدن قسمت کوتاهی از انیمشین ها به من عذاب وجدان می دهد و می خواهم فقط درس بخوانم که انتقام بگیرم از آنهایی که مرا باور ندارند یا کوچک می شمارند. از وقتی که به عنوان دانشجوی پزشکی به دانشگاه می روم بی احترامی ها یا تیکه های زیادی از طرف اساتید می شنوم. چرا اینقدر از پزشکان تنفر دارند؟؟ استاد ورزش مدام از این صحبت می کند که پزشکی دیگر ارزش ندارد، پزشکی را آسان تر از گذشته می شود قبول شد و ما به راحتی به آن رسیدیم. احمقانه است نه؟ اینکه یک فرد ۵۰ و چند ساله اینقدر از پزشکان تنفر دارد. آخر برای چه؟ ایشون که به هدف زندگی خود رسیده اند و استاد دانشگاه اند چنین رفتاری دارد، دیگر از بقیه انتظاری نمی رود. مثلا اگر دانشجویان ارشد علوم آزمایشگاهی که گاهی به جای استاد به ما آزمایش ها را یاد می دهند اسمم را مسخره کردند یا مدام از افزایش پزشکی می نالند، آخر به شما چه؟؟ اگر قرار باشد افزایش ظرفیت پزشکی به گروهی آسیب بزند حتما پزشکان است نه شمایی که شغل های دیگر دارید، پس چرا فشارش را می خورید؟؟
من موافق افزایش ظرفیت پزشکی نیستم، دیگر بیش از این پزشک لازم نداریم. همین سالی ۹-۸ هزار نفر کافی است دیگر. اگر بیش از این تعداد ورودی های سالانه زیاد شود باید تا ده سال دیگر دنبال یه شغل دیگر باشم.
خلاصه که این روزها از آینده مبهمی که دارم ناراحتم.